Chaith me la go leith ag feachail le choinneail le reim bidh. Bha se iontach doilligh a dheanamh oir bhual, chan bheil tada de fein-smacht agham ar aon nos agus ta an reimse bidh ar fail anseo ata a) slaintiuil agus b) blasta iontach teoranta ar fad. Agus me ag smaointeamh air, ta an reimse bidh go leir ata ar fail anseo teoranta. Ach sin rud a thuganns me chuig pointe eile. Oir ta mise ar ais on leithreas agus da rudai faighte amach agham.

Cad e na rudai sin? cluinnim thusa a radh. Bhual seo duit sgealin beag: bha mise i mbun obair iontach tabhartach agus chruaidh a dheanamh mar is gnathach liom... Agus ag bomaite airid, chan eil me chuimhneamh ca huair go direach, chuaigh me don leithreas ar son mo sgith a leagaint ar feadh bhomaite. Ta tri stainnin ann go dearfa agus mise ar mo bhealach chuig ann ceann larnach dibh*. Ach ag dul thart an chead ceann, chonnaic me duine inteach a bha i ndiadh gabhail isteach ann, an doras a ligeant fosgailte agus a bha i mbun a mailin a folamheamh. Ceart go leor, a shil me, ma's mian leat dul chuig ceann desna stainnini beaga, chan eil locht a scar a bith agham ort. ACH, dun an doras, i ngeall ar an dinit daonna. ANSIN, chuaigh mise isteach insan darna stainnini agus chuaigh me i mbun mo ghnoithe. Ach ag an am ceadna bha mo dhuine i i ndiadh a ghnoithe fhein a chriochneamh agus a lamha a ghlanadh... No? Cad e? Chan eil me
ag cluinstin an uisce ag ruith. Chan chluinim an tuaille a tharaingt (agus, 's e an darna rud) Cluinim . . . c, c, cluinim ach an doras a foscailt. CNEAD!

AGUS ta fhios agham ce he an duine sin.

*Bimse de ghnathach ag dul chuig an ceann ar an taobh dheis no an toabh chle reidh suas go dti go nduirt siad go bheil an ceann ar an toabh chle curtha in aireamh ar son daoine ata og obair insan ceaintín. ACH, chan fhagann se seo, nach bheil an duine "inteach" suas luaite duine on ceantin...

R.R.