Obair, craic agus eile...

(Foireann do mo chomh-oibrithe ag baint taithneamh as briseadh i ndiadh threimhse obair a bha go hairid chruaidh.)


I ndiadh an lae a bha agham inde, braitheann rudai giota beag nios fhearr indiu. Agus tim an trath so, go bheil an ghrian ag taithneamh. Ach, nach mbeadh fhios aghat, ta an aimsir ag dul in oclas, a luaithe is ata a leithead raite aghat. Agus tim go bheil na sgathanna a mbogadh thart fan speir anois.

Sin an sgeal ceadna is ata aghainne insan obair. A luaithe is chreideanns tu go bheil achan rud a ghabhail thar barr, is an sin a thoisaionn rudai a dhul i gcaiceas...

Bha an plean iontach ag duine inteach a bhfanfaidh gan ainm ar son cuiseanna shabhailteachta agus cneastachta. Ach, ar aon nos, bha an plean seo ag duine inteach a bha den bharuil go mbeadh se iontach cuiduil duinne go leir (i bfhocla eile dithi fhein) da mbeadh tabla-ama aghainne ar son's go bfheadadh ise e a usaid chun taispaint don uas-bhainistaidheachta direach chomh diongbhailte agus dioghraiseach is a bha an fhoireaan aici. Oir, mar's eol duinne uilig, ma ta foireann ag obair go cruaidh agus go diongbhailte, is mar gheallt ar an mbainistaidheor acu, ni ar an adhbhar go bheil siadsan ag obair mar sclabhaithe...

Bhual, chuaigh an duine inteach thuasluaite sin chugam chun iarraidh orm an mbeadh suim da laghad agham an tabla-ama sin a fhorbairt. Cha robh mi direach gafa leis an bplean sin ach ag a' taobh eile cha robh mi fada insan fhoireann agus cha robh mi ag iarraidh an bad a chroitheadh mar a deirfea. Agus chuaigh me i mbun na hoibre.

Cinnte, da nabrofea nach robh moran diongbhail agham a dheanamh, cha bheifea ag deanamh aibheil. Ach rinn me e, agus ag deireadh na seachtaine chuir me fa bhraid an bhainistaidheor e. Seo thios a ndeachaigh eadarainn:

"Oh, an e seo do time table?"
"'S eadh, s'eadh..."
"Hmm, wow, ta se seo just grrrrreat! Ar mhaith leatsa e?"
"Bhuel, s'eadh..., eh..." An sin chuaigh me ag feachuint ar an scailean fe mar da mbeadh rud inteach iontach shuimuil ann, direach ar son 's nach ga domh teangbhail sul a dheanamh leithi. Agus ansin, d'eirigh mo ghruanna giota beag te, oir bha fhios agham, ma ta sise ag cur ceisteanna mar sin, char dheagh-comhartha scar a bith a bha ann.
"Yeah, well, ta se futsa, dairire. Ma chreideann tusa gur mhaith leat comhad mar seo a usaid, be my guest." Cha robh sise ag mionghaire a thuilleadh. Bha a sul ag tolladh isteach i mo cheannaghaidh. Bha splancanna ag eitealt as na mic imrisc aici.
"Aidh, bhual, is docha gurbh fheidir liom oibrieamh air giota beag nios mo..."
"Do, do. Agus taispean dom e, n'uair ata se deanta i gceart agat." Mionghaire bheag eile.
"Ok, ni me e seo." Fan staid seo, ba gheall mo ghruanna le dha thratai... tratai ballbruite.

Bha an comhradh sin criochnaithe agus, bhual, chan urra liom a mhionn a thabhairt, ach silim gur chuala me ise ag broimneamh agus mise ag dul ar ais chuig an deisc agham, min islebrioch ar mo cheannaghaidh.