La eile insan oifig

Is fior a rabh le radh ag an fhile: "Na leig do na bhastairds tusa a bhualadh anuas." S'in an frasa ata a ghabhail frid m'intinne agus mise i mo shuidhe roimhe an computair agham. Ta cursai a glacadh an rian ceannan ceudna: an obair ag carnadh suas, na daoine thart timpeall orm ag cuir asteach orm agus a cloig-bhalla ag ticeailt na mbomaite mar a theann siad thart.

So, caide ba choir duit a ni chun an proiseas neo-throcaireach sin a chuir ar a stopadh? Bhual, s'e istoiche an reiteach is minice usaide agham na deanamh rudai ar an eadarlion a leamh. Gabi rud ar bith, i ndairireabh. An la eile, chuaigh me i mbun mo leitheoreachta chun site escortala. Chan eadh a scar a bith, gur mhaith liom dul i dteangmhail leofa. Chan eadh, muise, ach ta se millteannach suimuil daoine a fheiceailt a bhfuil an cineal sin d'oibre acu. Den chuid is mo dhinn, chan bheil an cineal sin d'oibre rud inteach a bhuil moran baint acu leis. Ach ta se ann. Agus bhi se ann o riamh anall.

Agus ta go foill.

Agus sin n'uair a thoisaigh me ag smaointeamh go bhfuil an fhocal doibh i nGaedhilg cineal garbh. Chan bheil me ag radh go bheil an cineal earnala sin maith no olc (bhual, silim fein go bhfuil se olc ach sin mar ta coinghiallacha na ndaoine ata pairteach ann iontach dona don chuid is mo ach anyway) ach n'uair a smaointeas tu a bhfuil na daoine sin ag deanamh do moran daoine: ag tabhairt gra agus gneas doibh. Cinnte, is gra go hiomlan fisiceach ata ann, ach gabi ar bith...

Cuirimid taobh thiar an churtain iad. Ligimid orruinne nach bhfuil siad ann. Tabharimid breithunas orruibh.

Bhual. Dhun me an siomh eadarlion ag a' deiridh thiar thall oir thainig mo bhainisteor thart ar an deisc agham. Ach, fanann an smaointeamh.

Smaoineamh bheag don la.

R.R.